რატომ არ მიიღეს ებრაელებმა ქრისტე? სწორი პასუხი არასწორ კითხვაზე
სწორი პასუხის ნახევარი არის კითხვის სწორად დასმა. კითხვა "რატომ არ მიიღეს ებრაელებმა ქრისტე?" არასწორი.
პასუხი ასეთია: IV საუკუნემდე ებრაელ ქრისტიანებს არა მხოლოდ უშვებდნენ, არამედ უბრძანებდნენ კიდეც დაეცვათ ძველი აღთქმა (წინადაცვეთა, კაშრუტი და ა.შ.), რომელიც ებრაელი ქრისტიანებისთვის მარადიული რჩებოდა (აღთქმა არ გაუქმებულა). მაგრამ მე-4 საუკუნის შემდეგ, როდესაც რომის იმპერიამ მიიღო ქრისტიანობა, რომაელებმა განაცხადეს, რომ რომაელებმა არ ჯვარს აცვეს ქრისტე, არამედ ებრაელებმა. ვინაიდან რომაული აზროვნება ლეგალური იყო, რომაელებს არ შეეძლოთ მიეღოთ იმ ადამიანის რწმენა, რომელიც თავად ჯვარს აცვეს.
საეკლესიო ანტისემიტიზმი წარმოიშვა ზუსტად მე-4 საუკუნის შემდეგ, როდესაც ეკლესია რომის იმპერიის სახელმწიფო აპარატის ნაწილი გახდა. რომაულმა სახელმწიფომ, ისევე როგორც პონტიუს პილატემ, „დაიბანა ხელები“ ებრაელების დადანაშაულებით არა მხოლოდ ქრისტეს ჯვარცმაში, არამედ „მისი მიუღებლობისთვის “ . ამიტომაც არ უნდა არსებობდნენ ებრაელი ქრისტიანები ქრისტიანულ რომის იმპერიაში (ბიზანტიაში).
IV საუკუნის შემდეგ ებრაელ ქრისტიანებს აეკრძალათ მათთვის მარადიული აღთქმის აღიარება და იგი ძველად ითვლებოდა, მათ შორის ებრაელებისთვისაც. ამან გამოიწვია და იწვევს ებრაელი ქრისტიანების სრულ ასიმილაციას. თავდაპირველად, მოციქულთა საქმეებში ნათლად იყო ნათქვამი, რომ ებრაელი ქრისტიანებისთვის ახალი და მარადიული აღთქმა სავალდებულოა (ძველი აღთქმა მხოლოდ წარმართი ქრისტიანებისთვისაა).
პირველი სამოციქულო კრების გადაწყვეტილება ასე გამოიყურებოდა: „ყოველი მისი საქმე ღმერთს უკუნისამდე ეცნობა. ამიტომ, მე გადავწყვიტე, არ გავურთულო მათ, ვინც წარმართთა შორის არიან, ღმერთს მიმართონ...“ (საქმეები 15:18-19). „ნუ გაართულებ“ სწორედ ძველ აღთქმას ეხებოდა (წინადაცვეთა და ა.შ.), რითაც ეკლესია გაიხსნა სამყაროს წინაშე და შეწყვიტა ებრაული სექტა, სადაც ქრისტიანობის მიღება იუდაიზმზე (გიურზე) გადასვლას ნიშნავდა.
არსებითად, მიდგომა ასეთი იყო: დოგმებში (რწმენებში) ერთგვაროვნება, რიტუალებში (მათ შორის აღთქმებში) მრავალფეროვნება. მაგრამ მთავარი ფრაზა აქ არის „მოქცევა წარმართთაგან “ . ბოლოს და ბოლოს, მოსეს შეთანხმება ებრაელი ქრისტიანებისთვის, რომლებიც უმრავლესობას წარმოადგენდნენ ეკლესიის ისტორიის დასაწყისში, არავის გაუუქმებია (მათთვის ის მარადიული დარჩა).
თუმცა, მე-4 საუკუნის შემდეგ, როდესაც ქრისტიანთა უმრავლესობამ დაიწყო "წარმართებიდან" წარმომავლობა , რომის იმპერიის (ბიზანტიის) წიაღში მათ უკვე დაიწყეს "ებრაელებისთვის გაძნელება " ქრისტიანობაზე. ებრაელები მკვეთრი არჩევანის წინაშე დადგნენ: ან უარს ამბობდნენ ღმერთთან შეთანხმებაზე, რომელიც ჰქონდათ ქრისტემდე, ან უარს ამბობდნენ ქრისტეზე. შესაძლებლობა, ვიყო ებრაელი (მარადიული აღთქმის დაცვა) და ქრისტიანი (როგორც პირველი მოციქულების შემთხვევაში) აღარ დარჩა.
ეს ისტორიული პროცესები არის გასაღები ქრისტიანობასა და იუდაიზმს შორის განხეთქილების გასაგებად და რატომ არის „იუდეველთა მიერ ქრისტეს მიუღებლობა“ გაუგებარი კითხვა, რომელსაც 1400 წლის განმავლობაში ებრაელი რაბინები და ქრისტიანი მღვდლები განსხვავებულ პასუხს სცემდნენ. ეს არ ცვლის იმ ფაქტს, რომ კითხვა არასწორია.
